« ယေရှုလုပ်ခဲ့တာတွေ အများကြီး ရှိသေးတယ်။ အဲဒါတွေအားလုံးကို အသေးစိတ်ရေးနေရင် ကျမ်းလိပ်တွေများလွန်းလို့ ကမ္ဘာကြီးတောင် ဆံ့မယ်မထင်ဘူး » (ယော ၂၁ း ၂၅)
ယေရှုခရစ်တော်နှင့်ယောဟန်ခရစ်ဝင်ကျမ်း၌ရေးခဲ့သောပထမဆုံးအံ့ဖွယ်အမှု၊ သူသည်ရေကိုစပျစ်ရည်အဖြစ်ပြောင်းသည်။ « သုံးရက်မြောက်နေ့မှာ ဂါလိလဲပြည်၊ ကာနမြို့မှာ မင်္ဂလာပွဲရှိတယ်။ ယေရှုရဲ့မိခင်လည်း အဲဒီကို ရောက်နေတယ်။ ယေရှုနဲ့ တပည့်တွေကိုပါ မင်္ဂလာပွဲတက်ဖို့ ဖိတ်ထားတယ်။ စပျစ်ဝိုင် ကုန်ခါနီးမှာ ယေရှုရဲ့မိခင်က “သူတို့မှာ ဝိုင်မရှိတော့ဘူး” လို့ ပြောတဲ့အခါ၊ ယေရှုက “ကျွန်တော်တို့နဲ့ ဘာဆိုင်လို့လဲ။ ကျွန်တော့်အချိန် မရောက်သေးဘူး” လို့ပြောတယ်။ ဒါနဲ့ ယေရှုရဲ့မိခင်က “သူပြောတဲ့အတိုင်း လုပ်ကြ” ဆိုပြီး ဧည့်ခံတဲ့သူတွေကို ပြောတယ်။ အဲဒီမှာ ဂျူးတွေရဲ့ သန့်စင်ခြင်းထုံးစံအရ ကျောက်ရေအိုး ၆ လုံး ထားပေးထားတယ်။ ရေအိုးတစ်လုံးမှာ ရေ ၂ ပုံး၊ ၃ ပုံး* လောက် ဆံ့တယ်။ ယေရှုက “ဒီအိုးတွေထဲ ရေဖြည့်ပါ” လို့ပြောတော့ အိုးနှုတ်ခမ်းဝအထိ ရေဖြည့်ကြတယ်။ အဲဒီနောက် “နည်းနည်း ခပ်ပြီး ပွဲအုပ်ဆီ ယူသွားလိုက်” လို့ပြောတော့ အဲဒီအတိုင်း လုပ်ကြတယ်။ ပွဲအုပ်က စပျစ်ဝိုင်ဖြစ်သွားတဲ့ ရေကို မြည်းကြည့်တယ်။ (ဧည့်ခံတဲ့သူတွေက ဒီစပျစ်ဝိုင် ဘယ်လိုဖြစ်လာမှန်း သိပေမဲ့ ပွဲအုပ်ကတော့ မသိဘူး။) အဲဒီနောက် သတို့သားကို ခေါ်ပြီး၊ “လူတွေက စပျစ်ဝိုင် အကောင်းစားကို အရင်ဆုံး တည်ခင်းပြီး ဧည့်သည်တွေ မူးတော့မှ အညံ့ကို တည်ခင်းတတ်ကြတယ်။ ခင်ဗျားကတော့ ဝိုင်အကောင်းစားကို အခုထိ ချန်ထားတာပဲ” လို့ပြောတယ်။ ယေရှုက ဂါလိလဲပြည်၊ ကာနမြို့မှာ ဒီအံ့ဖွယ်အမှုကို ဦးဆုံးလုပ်ပြီး သူ့တန်ခိုးကို ပြခဲ့တယ်။ တပည့်တွေလည်း ယေရှုကို ယုံကြည်လာကြတယ် » (ယောဟန် ၂:၁-၁၁)။
ယေရှုခရစ်သည်ရှင်ဘုရင်၏ကျွန်၏သားကိုကုသပေးသည်။ « အဲဒီနောက် ယေရှုက ရေကို စပျစ်ဝိုင်ဖြစ်အောင် လုပ်ပေးခဲ့တဲ့ ဂါလိလဲပြည်၊ ကာနမြို့ကို ရောက်လာပြန်တယ်။ အဲဒီအချိန်မှာ ကပေရနောင်မြို့မှာ နန်းတွင်းအရာရှိတစ်ယောက်ရဲ့သား ဖျားနေတယ်။ ယုဒပြည်ကနေ ဂါလိလဲပြည်ကို ယေရှုရောက်လာပြီဆိုတဲ့ သတင်းကို ကြားတဲ့အခါ အဲဒီအရာရှိက ယေရှုဆီလာပြီး သေလုမြောပါးဖြစ်နေတဲ့ သူ့သားကို လာကုပေးပါလို့ တောင်းပန်တယ်။ “ခင်ဗျားတို့က အံ့ဖွယ်အမှုတွေ၊ ထူးဆန်းတဲ့အရာတွေ မမြင်ရရင် ယုံမှာမဟုတ်ဘူး” လို့ ယေရှုပြောလိုက်တော့၊ “သခင်၊ ကျွန်တော့်သားငယ် သေရပါတော့မယ်။ မြန်မြန် လာကြည့်ပေးပါဦး” လို့ နန်းတွင်းအရာရှိက အသနားခံတယ်။ ယေရှုက “အိမ်ကိုသာ ပြန်လိုက်ပါ။ ခင်ဗျားရဲ့သား ကျန်းမာလာပြီ” ဆိုတော့ ယေရှုစကားကို ယုံကြည်ပြီး သူပြန်သွားတယ်။ ၅၁ လမ်းခုလတ်မှာ သူ့ကျွန်တွေက လာကြိုပြီး သားဖြစ်သူ နေကောင်းသွားပြီဆိုတဲ့အကြောင်း ပြောကြတယ်။ ဘယ်အချိန်မှာ ကောင်းသွားတာလဲ လို့မေးတော့ “မနေ့က မွန်းလွဲ ၁ နာရီ လောက်မှာ အဖျားကျသွားပါတယ်” လို့ဖြေကြတယ်။ “ခင်ဗျားရဲ့သား ကျန်းမာလာပြီ” လို့ ယေရှုပြောလိုက်တဲ့ အချိန်ပဲဆိုတာ အဲဒီအရာရှိ သိလိုက်တယ်။ ဒါကြောင့် သူကိုယ်တိုင်ရော အိမ်သူအိမ်သားအားလုံးပါ ယုံကြည်လာကြတယ်။ ဒါဟာ ယုဒပြည်ကနေ ဂါလိလဲပြည်ကို ပြန်လာပြီးနောက် ယေရှုလုပ်ပြတဲ့ ဒုတိယမြောက် အံ့ဖွယ်အမှုပဲ » (ယော ၄:၄၆-၅၄)။
ယေရှုခရစ်သည်ကပေရနောင်မြို့၌နတ်ဆိုးစွဲသောသူကိုကုသပေးတော်မူ၏။ “အဲဒီနောက် ယေရှုက ဂါလိလဲပြည်၊ ကပေရနောင်မြို့ကို ဆင်းသွားပြီး ဥပုသ်နေ့မှာ သွန်သင်တယ်။ အခွင့်အာဏာရှိရှိ ဟောပြောတဲ့အတွက် လူတွေက သူ့ရဲ့သွန်သင်ပုံကို အံ့သြကြတယ်။ အဲဒီတရားဇရပ်မှာ နတ်ဆိုးပူးနေသူတစ်ယောက် ရှိတယ်။ သူက အသံကျယ်ကျယ်နဲ့၊ “နာဇရက်မြို့သား ယေရှု၊ ခင်ဗျားက ကျုပ်တို့နဲ့ ဘာဆိုင်လို့တုံး။ ကျုပ်တို့ကို ဖျက်ဆီးဖို့ လာတာလား။ ခင်ဗျားဟာ ဘုရားသခင်ဆီကလာတဲ့ သန့်ရှင်းသူပဲဆိုတာ ကျုပ်သိတာပေါ့” လို့အော်ပြောတယ်။ ယေရှုက “တိတ်စမ်း၊ သူ့အထဲကနေ ထွက်သွား” ဆိုပြီး ဆုံးမလိုက်တဲ့အခါ နတ်ဆိုးက အဲဒီလူကို လူအများရှေ့မှာ လှဲချပစ်ပြီး ဘေးအန္တရာယ်မပြုဘဲ ထွက်သွားတယ်။ ၃၆ အဲဒီအခါ လူတွေ အံ့သြပြီး “သူ့စကားတွေဟာ အစွမ်းထက်လှချေလား။ တန်ခိုးအာဏာနဲ့ အမိန့်ပေးလိုက်တာ နတ်ဆိုးတွေ ထွက်ရတော့တာပဲ” လို့ အချင်းချင်း ပြောကြတယ်။ ဒါကြောင့် ယေရှုရဲ့သတင်းဟာ ပတ်ဝန်းကျင်အရပ်ရပ် ပျံ့နှံ့သွားတော့တယ် » ( လုကာ ၄:၃၁-၃၇)။
ယေရှုခရစ်သည်နတ်ဆိုးများကိုနှင်ထုတ်သည်။ « အိုင်တစ်ဖက်ကမ်း ဂါဒရနယ်ကို ရောက်တဲ့အခါ နတ်ဆိုးစွဲသူ နှစ်ယောက် သင်္ချိုင်းဂူတွေကြားထဲကနေ ထွက်လာတော့ ယေရှုနဲ့ ဆုံတယ်။ သူတို့ဟာ အလွန် ကြမ်းကြုတ်တဲ့အတွက် အဲဒီလမ်းကို ဘယ်သူမှ မဖြတ်ရဲဘူး။ သူတို့က “ဘုရားသခင်ရဲ့ သားတော်၊ ခင်ဗျားက ကျုပ်တို့နဲ့ ဘာဆိုင်လို့တုံး။ ကျုပ်တို့ကို အချိန်မတိုင်ခင် ဒဏ်ခတ်ဖို့ ဒီကို ရောက်လာတာလား” ဆိုပြီး အော်ပြောတယ်။ သူတို့နဲ့ မနီးမဝေးမှာ ဝက်အုပ်ကြီးတစ်အုပ် ကျက်စားနေတယ်။ နတ်ဆိုးတွေက “ကျုပ်တို့ကို နှင်ထုတ်မယ်ဆိုရင် အဲဒီဝက်အုပ်ထဲသာ နှင်ထုတ်လိုက်ပါ” ဆိုပြီး တောင်းပန်တယ်။ ဒါနဲ့ ယေရှုက “ထွက်သွားကြ” လို့ အမိန့်ပေးတဲ့အခါ နတ်ဆိုးတွေ ထွက်သွားပြီး ဝက်အုပ်ထဲ ဝင်ပူးတဲ့အတွက် ဝက်တစ်အုပ်လုံး ကမ်းပါးပေါ်ကနေ တစ်ဟုန်ထိုး ကျပြီး ရေနစ်သေကုန်တယ်။ ဝက်ကျောင်းသူတွေလည်း မြို့ထဲ ပြေးဝင်ပြီး နတ်ဆိုးစွဲသူတွေအကြောင်း ဖြစ်ကြောင်းကုန်စင် ပြောပြကြတယ်။ အဲဒီအခါ တစ်မြို့လုံး ယေရှုကို တွေ့ဖို့ ထွက်လာပြီးနောက် သူတို့ဒေသကနေ ထွက်သွားပါလို့ တိုက်တွန်းကြတယ် » (မဿဲ ၈:၂၈-၃၄)။
ယေရှုခရစ်သည်တမန်တော်ပေတရု၏ယောက္ခမကိုကုသပေးခဲ့သည်: “ယေရှုက ပေတရုအိမ်ကို ရောက်လာတဲ့အခါ ပေတရုရဲ့ ယောက္ခမ ဖျားပြီး အိပ်ရာထဲ လဲနေတာကို မြင်တယ်။ ဒါနဲ့ သူ့လက်ကို ထိလိုက်တော့ အဖျားပျောက်သွားတဲ့အတွက် ထပြီး ယေရှုကို ဧည့်ဝတ်ပြုတယ်” (မ8ဲ ၈:၁၄၊၁၅)။
ယေရှုခရစ်သည်လေဖြတ်သောလက် ရှိသောလူတစ်ယောက်ကိုကုသပေးသည်။ « နောက်ဥပုသ်တစ်ရက်မှာ ယေရှုက တရားဇရပ်ထဲဝင်ပြီး သွန်သင်တယ်။ အဲဒီမှာ ညာလက်သေနေသူ ရှိတယ်။ ကျမ်းတတ်နဲ့ဖာရိရှဲတွေက ယေရှုကိုစွပ်စွဲဖို့ အကြောင်းရှာချင်တာနဲ့ ဥပုသ်နေ့မှာ အဲဒီလူကို ကုပေးမလားဆိုတာ မျက်ခြည်မပြတ် စောင့်ကြည့်နေတယ်။ သူတို့ ဘာတွေးနေမှန်း ယေရှုသိတဲ့အတွက် လက်တစ်ဖက်သေနေသူကို “ထပြီး ဒီအလယ်မှာ လာရပ်ပါ” လို့ပြောတော့ အဲဒီလူက လာရပ်တယ်။ ဒါနဲ့ ယေရှုက “ခင်ဗျားတို့ကို ကျွန်တော်မေးမယ်။ ဥပုသ်နေ့မှာ ဘာလုပ်သင့်သလဲ။ ကောင်းမှုလား၊ မကောင်းမှုလား။ လူ့အသက် ကယ်တာလား၊ လူ့အသက် သတ်တာလား” လို့မေးတယ်။ ပတ်လည်မှာရှိနေတဲ့ လူအားလုံးကို ကြည့်ပြီးနောက် အဲဒီလူကို “လက်ဆန့်လိုက်ပါ” လို့ပြောတော့ သူ လက်ဆန့်လိုက်တဲ့အခါ အကောင်းပကတိ ပြန်ဖြစ်သွားတယ်။ အဲဒီအခါ ကျမ်းတတ်နဲ့ ဖာရိရှဲတွေ ဒေါသပေါက်ကွဲပြီး ယေရှုကို ဘယ်လိုလုပ်ရင် ကောင်းမလဲလို့ အချင်းချင်း တိုင်ပင်ကြတယ် » (လုကာ ၆:၆-၁၁)။
ယေရှုခရစ်သည်ဖောရောင်ခြင်း (ခန္ဓာကိုယ်၌အရည်များအလွန်အကျွံစုဆောင်းခြင်း) ကိုကုသပေးသည်။ ”ဥပုသ်နေ့တစ်နေ့မှာ ယေရှုက ဖာရိရှဲခေါင်းဆောင်တစ်ယောက်ရဲ့ အိမ်ကို ဝင်ပြီး စားသောက်တယ်။ အဲဒီမှာရှိတဲ့ လူတွေက ယေရှုကို အသေအချာ စောင့်ကြည့်နေကြတယ်။ ရေဖျဉ်းစွဲပြီး ဖောရောင်နေသူတစ်ယောက် ရှေ့မှာရှိနေတယ်။ ယေရှုက “ဥပုသ်နေ့မှာ ရောဂါကုပေးသင့်သလား၊ မကုပေးသင့်ဘူးလား” ဆိုပြီး မေးတော့ ပညတ်ကျမ်းနှံ့စပ်သူတွေနဲ့ ဖာရိရှဲတွေက၊ ဘာမှ ပြန်မဖြေကြဘူး။ ယေရှုက အဲဒီလူအပေါ် လက်တင်ပြီး ကုသပေးတယ်။ ပြီးတော့ ပြန်ခိုင်းလိုက်တယ်။ အဲဒီနောက် ယေရှုက “ခင်ဗျားတို့ရဲ့သား ဒါမှမဟုတ် နွားက ဥပုသ်နေ့မှာ တွင်းထဲကျသွားရင် ချက်ချင်း မဆွဲတင်မယ့်သူ ရှိသလား” လို့ မေးတော့၊ သူတို့ ပြန်မဖြေနိုင်ကြဘူ » (လုကာ ၁၄:၁-၆)။
မျက်မမြင်တစ် ဦး ကိုယေရှုခရစ်ကုသပေးသည်: “ယေရှုက ယေရိခေါမြို့အနားကို ရောက်လာချိန်မှာ မျက်မမြင်တစ်ယောက် လမ်းဘေးမှာထိုင်ပြီး တောင်းစားနေတယ်။ လူတွေ အုပ်လိုက်ကြီး ဖြတ်သွားတာကို သူကြားတဲ့အခါ ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲဆိုပြီး မေးတယ်။ “နာဇရက်မြို့သားယေရှု ဖြတ်သွားတာ” လို့ ပြောကြတဲ့အခါ၊ သူက “ဒါဝိဒ်ရဲ့သား ယေရှု၊ ကျွန်တော့်ကို သနားပါဦး” လို့ အော်တယ်။ ရှေ့ကနေဖြတ်သွားတဲ့ လူတွေက သူ့ကို တိတ်တိတ်နေဖို့ တားကြပေမဲ့ “ဒါဝိဒ်ရဲ့သား၊ ကျွန်တော့်ကို သနားပါဦး” ဆိုပြီး ပိုလို့တောင်အော်တယ်။ ဒါနဲ့ ယေရှုက ရပ်လိုက်ပြီး အဲဒီမျက်မမြင်ကို ခေါ်လာခိုင်းတယ်။ သူ ရောက်လာတဲ့အခါ၊ “ခင်ဗျားအတွက် ဘာလုပ်ပေးရမလဲ” လို့မေးတော့ “သခင်၊ ကျွန်တော့်ကို မျက်စိမြင်အောင် လုပ်ပေးပါ” လို့ အသနားခံတယ်။ ယေရှုက “မြင်စေ။ ခင်ဗျားရဲ့ယုံကြည်ခြင်းက မျက်စိပြန်မြင်စေပြီ” လို့ပြောလိုက်တယ်။ အဲဒီအချိန်မှာပဲ သူ မျက်စိပြန်မြင်လာတယ်။ ဘုရားသခင်ကို ဂုဏ်တင်ချီးမွမ်းရင်း ယေရှုနောက်ကို လိုက်လာတယ်။ ဒါကိုမြင်တဲ့အခါ လူအားလုံးက ဘုရားသခင်ကို ချီးမွမ်းကြတယ် » (လုကာ ၁၈:၃၅-၄၃)။
ယေရှုခရစ်သည်မျက်မမြင်လူနှစ် ဦး ကိုကုသပေးသည်။ « အဲဒီကနေ ယေရှု ထွက်လာတဲ့အခါ မျက်မမြင်နှစ်ယောက် လိုက်လာပြီး “ဒါဝိဒ်ရဲ့ သား၊ ကျွန်တော်တို့ကို သနားပါဦး” လို့ အော်ပြောကြတယ်။ အိမ်တစ်အိမ်ထဲ ယေရှု ဝင်လိုက်တဲ့အခါ မျက်မမြင်တွေ အနားကပ်လာတယ်။ ယေရှုက “ကျွန်တော် ကုပေးနိုင်တယ်ဆိုတာ ယုံသလား” လို့ မေးတော့ “ယုံပါတယ်၊ သခင်” လို့ ဖြေကြတယ်။ ဒါနဲ့ သူတို့ရဲ့ မျက်စိကို လက်နဲ့ တို့ထိပြီး “ခင်ဗျားတို့ ယုံကြည်တဲ့အတိုင်း ဖြစ်ပါစေ” လို့ ပြောလိုက်တဲ့အခါ၊ သူတို့ မျက်စိပြန်မြင်လာတယ်။ ယေရှုက “ဒီအကြောင်း ဘယ်သူမှ မသိစေနဲ့” လို့ အသေအချာ မှာတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူတို့က အပြင်ရောက်တာနဲ့ လူတွေကို ယေရှုအကြောင်း ပြောပြလိုက်တော့ ဒေသတစ်ခုလုံး သတင်းပျံ့သွားတယ် » (မဿဲ ၉:၂၇-၃၁)။
ယေရှုခရစ်သည်နားမကြားသောအသံတိတ်ကိုပျောက်စေတော်မူ၏။ ”ယေရှုက တိုင်ရာနယ်ကနေ ဂါလိလဲအိုင်ဘက် အပြန်ခရီးမှာ ဆိုင်ဒုန်နယ်၊ အဲဒီကနေ ဒေကာပေါလိနယ်ကို ဖြတ်လာတယ်။ အဲဒီမှာ နားမကြား၊ စကားမပြောနိုင်တဲ့ လူတစ်ယောက်ကို ယေရှုဆီ ခေါ်လာပြီး သူ့အပေါ်မှာ လက်တင်ဖို့ အသနားခံကြတယ်။ ယေရှုက သူ့ကို လူအုပ်ထဲကနေ သီးသန့်ခေါ်ထုတ်သွားပြီး သူ့နားနှစ်ဖက်ထဲ လက်ညှိုးကို သွင်းလိုက်တယ်။ အဲဒီနောက် တံတွေးထွေးပြီး သူ့လျှာကို တို့တယ်။ ကောင်းကင်ကို မော့ကြည့်ရင်း အသက်ပြင်းပြင်းရှူပြီး “ဧဖသ” လို့ပြောတယ်။ “ပွင့်စေ” ဆိုတဲ့ အဓိပ္ပာယ်ရှိတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာပဲ အဲဒီလူ နားကြားပြီး စကားပြောနိုင်လာတယ်။ ယေရှုက ဒီအကြောင်းကို ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောဖို့ တားပေမဲ့ တားလေလေ သတင်းပိုပျံ့လေလေပဲ။ လူတွေလည်း အံ့သြလွန်းလို့ “သူ အရာရာကို ကောင်းအောင် လုပ်နိုင်တယ်။ နားမကြားသူကိုတောင် နားကြားအောင်၊ စကားမပြောနိုင်သူကိုတောင် စကားပြောအောင် လုပ်နိုင်တယ်” ဆိုပြီး ပြောကြတယ် » (မာကု ၇:၃၁-၃၇)။
ယေရှုခရစ်သည်အနူသည်တစ် ဦး ကိုကုသပေးသည်: « အနာကြီးရောဂါသည် တစ်ယောက်က ယေရှုရှေ့မှာ လာဒူးထောက်ပြီး “သခင်၊ ဆန္ဒရှိရင် ကျွန်တော့်ကို သန့်ရှင်းသွားအောင် လုပ်ပေးပါလား” လို့အသနားခံတယ်။ ယေရှုက သနားစိတ် ယိုဖိတ်လာတဲ့အတွက် သူ့ကို လှမ်းကိုင်ပြီး “ဆန္ဒရှိတာပေါ့။ သန့်ရှင်းစေ” လို့ပြောတယ်။ ချက်ချင်းပဲ အနာကြီးရောဂါပျောက်ပြီး သန့်ရှင်းသွားတယ်” (မာကု ၁:၄၀-၄၂)။
အနူရောဂါဆယ်မျိုးကိုသက်သာစေတော်မူသည်။ ”ယေရှုက ဂျေရုဆလင်မြို့ကို သွားတဲ့အခါ ရှမာရိပြည်နဲ့ ဂါလိလဲပြည်တွေကိုလည်း ဖြတ်သွားတယ်။ ရွာတစ်ရွာကို ရောက်တဲ့အခါ အနာကြီးရောဂါသည် ဆယ်ယောက်က ယေရှုကိုမြင်ပြီး ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာ ရပ်နေတယ်။ ပြီးတော့“ဆရာယေရှု၊ ကျွန်တော်တို့ကို သနားပါဦး” လို့အော်ပြောကြတယ်။ ယေရှုက သူတို့ကို လှမ်းကြည့်ပြီး “ပုရောဟိတ်တွေဆီ ကိုယ်ကို သွားပြကြပါ” လို့ပြောတယ်။ သူတို့ သွားနေတုန်းမှာပဲ ရောဂါပျောက်သွားတယ်။ သူတို့ထဲက တစ်ယောက်က ရောဂါပျောက်သွားမှန်းလည်း သိရော ပြန်လှည့်လာပြီး ဘုရားသခင်ကို အကျယ်ကြီး ဂုဏ်တင်ချီးမွမ်းတယ်။ ပြီးတော့ ယေရှုရဲ့ခြေရင်းမှာ ဒူးထောက်ပြီး ကျေးဇူးတင်စကားပြောတယ်။ တကယ်တော့ သူဟာ ရှမာရိလူပါ။ ယေရှုက “ဆယ်ယောက်စလုံး ရောဂါပျောက်သွားတာ မဟုတ်လား။ ကျန်တဲ့ကိုးယောက်က ဘယ်မှာလဲ။ ဒီလူမျိုးခြားတစ်ယောက်ပဲ ဘုရားသခင်ကို ဂုဏ်တင်ချီးမွမ်းဖို့ ပြန်လာတာလား” ဆိုပြီး၊ ၁၉ အဲဒီလူကို “ကဲ၊ ထပြီး အိမ်ပြန်ပါ။ ခင်ဗျားရဲ့ယုံကြည်ခြင်းက ပြန်ကျန်းမာစေပြီ” လို့ပြောလိုက်တယ် » (လုကာ ၁၇:၁၁-၁၉)။
ယေရှုခရစ်သည်မသန်မစွမ်းသူကိုကုသပေးသည်: “အဲဒီနောက် ဂျူးတွေရဲ့ ပွဲတော်ရှိတဲ့အတွက် ယေရှုက ဂျေရုဆလင်မြို့ကို တက်သွားတယ်။ ဂျေရုဆလင်မြို့၊ သိုးတံခါးနားမှာ ဟီဘရူးစကားနဲ့ ‘ဗေသေသဒ’ လို့ခေါ်တဲ့ ရေကန်ရှိတယ်။ အဲဒီရေကန်မှာ စင်္ကြံ ၅ ခု ရှိတယ်။ အဲဒီစင်္ကြံတွေမှာ ဖျားနာသူ၊ မျက်မမြင်သူ၊ ခြေမသန်သူနဲ့ ခြေလက်သေနေသူတွေ အများကြီး လဲလျောင်းနေကြတယ်။ သုံးဆယ့်ရှစ်နှစ်လုံးလုံး နာမကျန်းဖြစ်နေသူတစ်ယောက် အဲဒီမှာ လဲလျောင်းနေတယ်။ သူ့ကိုမြင်တော့ နာမကျန်းဖြစ်တာ ကြာလှပြီဆိုတာ ယေရှုသိတဲ့အတွက် “ခင်ဗျား ကျန်းမာချင်သလား” လို့မေးတယ်။ သူက “ဆရာ၊ ရေပြင်လှုပ်ရှားတဲ့အခါ ကျွန်တော့်ကို ရေကန်ထဲ ချပေးမယ့်သူ မရှိဘူး။ ကျွန်တော်ဆင်းမယ်လုပ်တိုင်း တခြားတစ်ယောက် အရင်ဆင်းသွားတတ်ပါတယ်” လို့ဖြေတယ်။ ယေရှုက “ထပါ။ ကိုယ့်အိပ်ရာကိုယူပြီး လမ်းလျှောက်တော့” လို့ပြောတဲ့အခါ၊ အဲဒီလူ ချက်ချင်း ကျန်းမာလာတဲ့အတွက် အိပ်ရာကိုယူပြီး လမ်းလျှောက်သွားတော့တယ်။ အဲဒီနေ့ဟာ ဥပုသ်နေ့ပဲ » (ယော ၅:၁-၉)။
ယေရှုခရစ်သည်ဝက်ရူးပြန်ရောဂါကိုပျောက်စေသည်။ ”လူအုပ်ရှိရာကို သူတို့ ရောက်လာတဲ့အခါ လူတစ်ယောက်က ယေရှုဆီ လာပြီး ဒူးထောက်တယ်။ ပြီးတော့ “သခင်၊ ကျွန်တော့်သားကို သနားပါဦး။ သူ့ခမျာ ဝက်ရူးပြန်ရောဂါ စွဲနေလို့ အခြေအနေ တော်တော်ဆိုးနေပါတယ်။ မီးထဲ လဲကျလိုက်၊ ရေထဲ လဲကျလိုက် ဖြစ်တတ်ပါတယ်။ သခင့်တပည့်တွေဆီ ခေါ်သွားပေမဲ့ သူတို့ မကုပေးနိုင်လို့ပါ” ဆိုပြီး အသနားခံတယ်။ အဲဒီအခါ ယေရှုက “ယုံကြည်ခြင်းမရှိ၊ ဖောက်ပြန်တဲ့ လူမျိုးဆက်၊ ခင်ဗျားတို့နဲ့အတူ ကျွန်တော် ဘယ်လောက်ကြာကြာ ရှိနေရမှာလဲ။ ခင်ဗျားတို့ကို ဘယ်လောက်ကြာကြာ သည်းခံနေရမှာလဲ။ အဲဒီလူငယ်လေးကို ခေါ်လာခဲ့” လို့ ပြောတယ်။ အဲဒီနောက် ယေရှုက နတ်ဆိုးကို ဆုံးမလိုက်တော့ နတ်ဆိုး ထွက်သွားပြီး အဲဒီအချိန်မှာပဲ လူငယ်လေး ရောဂါပျောက်သွားတယ်။ အဲဒီအခါ တပည့်တွေက ယေရှုကို သီးသန့် လာတွေ့ပြီး “ကျွန်တော်တို့ကျတော့ ဘာလို့ နတ်ဆိုးကို မနှင်ထုတ်နိုင်တာလဲ” ဆိုပြီးမေးတယ်။ ယေရှုက “ခင်ဗျားတို့ ယုံကြည်ခြင်း နည်းနေတာကိုး။ ကျွန်တော် မှန်တာကို ပြောမယ်။ ခင်ဗျားတို့ရဲ့ ယုံကြည်ခြင်းသာ မုန်ညင်းစေ့လောက်ရှိခဲ့ရင် ဒီတောင်ကို ‘ဟိုဘက်ကို ရွှေ့’ လို့ ပြောရင် ရွှေ့မှာပဲ။ ခင်ဗျားတို့ မတတ်နိုင်တာ ဘာမှ ရှိမှာ မဟုတ်ဘူး” လို့ ပြောတယ် » (မဿဲ ၁၇:၁၄-၂၀)။
ယေရှုခရစ်သည်မသိဘဲအံ့ဖွယ်အမှုကိုပြုလုပ်သည်။ « ယေရှုလိုက်လာတဲ့အခါ လူတွေ ကြိတ်ကြိတ်တိုးပြီး ပါလာတယ်။ ဆယ့်နှစ်နှစ်လုံး သွေးသွန်နာစွဲနေတဲ့ အမျိုးသမီးတစ်ယောက်လည်းလိုက်ပါလာတယ်။ သူ့ရောဂါကို ဘယ်သူမှ မကုပေးနိုင်ဘူး။ သူက နောက်ကနေ ကပ်လိုက်လာပြီး ယေရှုရဲ့ ဝတ်လုံအမြိတ်ကို တို့လိုက်တဲ့အခါ သွေးဆင်းနေတာ ချက်ချင်း ရပ်သွားတယ်။ ယေရှုက “ကျွန်တော့်ကို ဘယ်သူ တို့သလဲ” လို့မေးတော့ မတို့ပါဘူးလို့ ဖြေကြတယ်။ ပေတရုက “ဆရာရယ်၊ လူတွေ ဒီလောက် ကြိတ်ကြိတ်တိုးနေတာ” လို့ပြောတော့၊ ယေရှုက “တစ်ယောက်ယောက်ကတော့ တို့ပါတယ်။ ကျွန်တော့်ဆီက တန်ခိုးထွက်သွားတာ သိလိုက်တယ်” လို့ဖြေတယ်။ အဲဒီအမျိုးသမီးက ပုန်းနေလို့မရမှန်း သိလိုက်တဲ့အခါ တဆတ်ဆတ်တုန်ပြီး ယေရှုရှေ့မှာ လာဒူးထောက်တယ်။ ပြီးတော့ သူဘာလို့ တို့ရတဲ့အကြောင်း၊ တို့လိုက်တာနဲ့ ရောဂါ ပျောက်သွားတဲ့အကြောင်း လူအားလုံးရှေ့မှာ ဖွင့်ပြောတယ်။ ယေရှုက “သမီး၊ သမီးရဲ့ယုံကြည်ခြင်းက ပြန်ကျန်းမာစေပြီ။ စိတ်အေးလက်အေးသာ ပြန်ပါတော့” လို့ ပြောလိုက်တယ် » (လုကာ ၈:၄၂-၄၈)။
ယေရှုခရစ်သည်အဝေးကနေပျောက်စေတော်မူသည်။ ”ယေရှုက လူတွေကို ပြောစရာရှိတာ ပြောပြီးသွားတဲ့အခါ ကပေရနောင်မြို့ထဲ ဝင်သွားတယ်။ တပ်မှူးတစ်ယောက်မှာ ချစ်ရတဲ့ကျွန်တစ်ယောက် ရှိတယ်။ အဲဒီကျွန် အကြီးအကျယ်ဖျားပြီး သေလုဆဲဆဲ ဖြစ်နေတယ်။ တပ်မှူးက ယေရှုအကြောင်း ကြားတဲ့အခါ ဂျူးအကြီးအကဲတွေကို ယေရှုဆီလွှတ်ပြီး သူ့ကျွန်ကို နေကောင်းအောင်လုပ်ပေးဖို့ ကြွခဲ့ပါလို့ မှာလိုက်တယ်။ ဂျူးအကြီးအကဲတွေက ယေရှုဆီရောက်လာပြီး “ဒီတပ်မှူးကို ဆရာ ကူညီထိုက်ပါတယ်။ သူဟာ ကျွန်တော်တို့လူမျိုးကို ချစ်တယ်။ ကျွန်တော်တို့အတွက် တရားဇရပ်တောင် ဆောက်ပေးထားတယ်” ဆိုပြီး ဝိုင်းအသနားခံပေးကြတယ်။ ယေရှုလည်း သူတို့နဲ့အတူ လိုက်သွားတယ်။ တပ်မှူးအိမ်နဲ့ မလှမ်းမကမ်းကို ရောက်တဲ့အခါ တပ်မှူးက သူ့မိတ်ဆွေတွေကို လွှတ်ပြီး “ဆရာ၊ ဒုက္ခမခံပါနဲ့တော့။ ဆရာ့ကို အိမ်ထဲဖိတ်ဖို့ ကျွန်တော် မထိုက်တန်ပါဘူး။ ဆရာ့ကို လာတွေ့ဖို့လည်း မထိုက်တန်ဘူးလို့ ထင်ပါတယ်။ ဒါကြောင့် ပျောက်စေလို့ ဆရာပြောလိုက်ရုံနဲ့ ကျွန်တော့်ကျွန်က ရောဂါပျောက်သွားမှာပါ။ ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ ကျွန်တော့်မှာလည်း အထက်လူကြီးရှိသလို လက်အောက်တပ်သားတွေ ရှိပါတယ်။ တပ်သားတစ်ယောက်ကို ‘သွား’ လို့အမိန့်ပေးရင် သွားတယ်။ နောက်တစ်ယောက်ကို ‘လာ’ ဆိုရင် လာတယ်။ ကျွန်ကိုလည်း ‘ဒါလုပ်’ လို့ခိုင်းရင် ခိုင်းတဲ့အတိုင်း လုပ်ပါတယ်” လို့ပြောခိုင်းလိုက်တယ်။ ဒီစကားကို ကြားတဲ့အခါ ယေရှု အံ့သြပြီး နောက်မှာပါလာတဲ့သူတွေကို လှည့်ကြည့်ရင်း “ကျွန်တော်ပြောမယ်။ ဒီလောက်ထိ ယုံကြည်ခြင်းခိုင်ခံ့တဲ့သူကို အစ္စရေးတွေထဲမှာတောင် မတွေ့ဖူးဘူး” လို့ပြောတယ်။ တပ်မှူးလွှတ်လိုက်တဲ့သူတွေ အိမ်ပြန်ရောက်တဲ့အခါ တပ်မှူးရဲ့ကျွန် ပြန်နေကောင်းသွားတာကို တွေ့ရတယ်” (လုကာ ၇:၁-၁၀)။
ယေရှုခရစ်သည်မသန်စွမ်းအမျိုးသမီးတစ် ဦး ကို ၁၈ နှစ်ကြာအောင်ကုသပေးခဲ့သည်။ « ဥပုသ်နေ့မှာ ယေရှုက တရားဇရပ်တစ်ခုမှာ သွန်သင်ပေးနေတယ်။ အဲဒီမှာ နတ်ဆိုးပူးနေတဲ့ အမျိုးသမီးတစ်ယောက် ရှိတယ်။ နတ်ဆိုးက ၁၈ နှစ်ပတ်လုံး မမာမကျန်း ဖြစ်စေတဲ့အတွက် သူ့ခမျာ ခါးကို မတ်မတ်ထားလို့မရဘဲ ကုန်းနေတယ်။ ယေရှုက သူ့ကိုမြင်တဲ့အခါ “အစ်မကြီး၊ ခင်ဗျား ခံစားနေရတဲ့ ဝေဒနာကနေ လွတ်ကင်းပြီ” လို့ပြောပြီး၊ သူ့အပေါ် လက်တင်လိုက်တဲ့အခါ ချက်ချင်းပဲ သူက ခါးကိုမတ်ပြီး ဘုရားသခင်ကို ဂုဏ်တင်ချီးမွမ်းတော့တယ်။ ဥပုသ်နေ့မှာ လူနာကို ယေရှု ကုသပေးတဲ့အတွက် တရားဇရပ်မှူးက စိတ်ဆိုးပြီး “အလုပ်လုပ်ရတဲ့ရက် ခြောက်ရက် ရှိတာပဲ။ ရောဂါပျောက်ချင်ရင် အဲဒီနေ့တွေမှာ လာကြ။ ဥပုသ်နေ့မှာ မလာကြနဲ့” လို့ လူတွေကို ပြောတယ်။ အဲဒီအခါ သခင်ယေရှုက “သူတော်ကောင်း ယောင်ဆောင်သူတို့၊ ခင်ဗျားတို့က ဥပုသ်နေ့မှာ နွားမြည်းတွေကို တင်းကုပ်ကနေ လွှတ်ပေးပြီး ရေတိုက်ဖို့ ခေါ်သွားတတ်တယ် မဟုတ်လား။ အာဗြဟံရဲ့သမီးဖြစ်တဲ့ ဒီအမျိုးသမီးဟာ ၁၈ နှစ်လုံးလုံး စာတန်ရဲ့ အချုပ်အနှောင်ကို ခံနေရတာ။ သူ့ကို ဥပုသ်နေ့မှာ အချုပ်အနှောင်ကနေ မလွှတ်ပေးသင့်ဘူးလား” လို့ပြောလိုက်တော့၊ ယေရှုကို ဆန့်ကျင်သူတွေ အရှက်ကွဲသွားတယ်။ ကျန်တဲ့လူတွေကတော့ ယေရှုလုပ်သမျှ အံ့ဖွယ်အမှုတွေကြောင့် ဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာ ဖြစ်နေကြတယ် » (လုကာ ၁၃:၁၀-၁၇)။
ယေရှုခရစ်သည်ဖိုနီးရှားအမျိုးသမီးတစ် ဦး ၏သမီးကိုကုသပေးသည်။ « ယေရှုက အဲဒီကနေ တိုင်ရာနဲ့ ဆိုင်ဒုန်နယ်ဘက်ကို ထွက်သွားတယ်။ အဲဒီအရပ်သူ ဖိုနီးရှား အမျိုးသမီးတစ်ယောက် ထွက်လာပြီး “သခင်၊ ဒါဝိဒ်ရဲ့ သား၊ ကျွန်မကို သနားပါ။ ကျွန်မရဲ့ သမီးဟာ နတ်ဆိုးစွဲတဲ့ ဝေဒနာကို အလူးအလိမ့် ခံစားနေရပါတယ်” လို့ အော်ပြောတယ်။ ၂၃ ယေရှုက သူ့ကို စကားတစ်ခွန်းမှ ပြန်မပြောဘူး။ တပည့်တွေက အနားလာပြီး “အဲဒီအမျိုးသမီးကို ပြန်ခိုင်းလိုက်ပါ။ နောက်ကနေ တကောက်ကောက်လိုက်ပြီး အော်နေတယ်” လို့ ပြောကြတယ်။ ဒါနဲ့ ယေရှုက “အစ္စရေးအမျိုးထဲက ပျောက်နေတဲ့ သိုးတွေဆီ ကျွန်တော့်ကို စေလွှတ်တာ။ တခြားလူမျိုးတွေဆီ စေလွှတ်တာ မဟုတ်ဘူး” လို့ ပြောလိုက်တယ်။ ဒါပေမဲ့ အဲဒီအမျိုးသမီးက အနားလာဦးညွှတ်ပြီး “သခင်၊ ကျွန်မကို ကူညီပါဦး” လို့ အသနားခံတယ်။ ယေရှုကလည်း “သားသမီးရဲ့ အစာကို ခွေးကလေးတွေအတွက် ချမပေးသင့်ဘူး” လို့ ပြောတယ်။ အမျိုးသမီးက “မှန်ပါတယ် သခင်။ ဒါပေမဲ့ ခွေးကလေးတွေဟာ သခင့်စားပွဲက ကျတဲ့ စားကြွင်းစားကျန်တွေကိုတော့ စားရပါတယ်” လို့ ပြောပြန်တယ်။ အဲဒီအခါ ယေရှုက “ခင်ဗျားရဲ့ ယုံကြည်ခြင်း ခိုင်ခံ့လိုက်တာ။ ခင်ဗျား ဆန္ဒရှိတဲ့အတိုင်း ဖြစ်ပါစေ” လို့ ပြောတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာပဲ သူ့သမီး ဝေဒနာ သက်သာသွားတယ် » (မဿဲ ၁၅:၂၁-၂၈)။
သခင်ယေရှုသည်မုန်တိုင်းကိုရပ်တန့်စေတော်မူသည်: « အဲဒီနောက် ယေရှု လှေပေါ် တက်တဲ့အခါ တပည့်တွေလည်း လိုက်သွားကြတယ်။ ဒီလိုနဲ့ အိုင်ထဲမှာ လေမုန်တိုင်းကျလာတယ်။ လှိုင်းလုံးတွေ ကြီးလွန်းလို့ လှေနစ်လုမတတ် ဖြစ်နေပေမဲ့ ယေရှုကတော့ အိပ်ပျော်နေတယ်။ တပည့်တွေက လာနှိုးပြီး “သခင်၊ ကယ်ပါဦး။ ကျွန်တော်တို့ သေတော့မယ်” လို့ ပြောတယ်။ ၂၆ ယေရှုက “ယုံကြည်ခြင်းနည်းသူတို့၊ဘာလို့ ကြောက်နေတာလဲ” လို့ ပြောပြီးနောက် ထပြီး လှိုင်းနဲ့ လေကို အမိန့်ပေးလိုက်တဲ့အခါ လှိုင်းလေ ငြိမ်သွားတယ်။ သူတို့လည်း တအံ့တသြ ဖြစ်ပြီး “ဘယ်လိုလူပါလိမ့်။ လှိုင်းနဲ့ လေတောင် သူ့စကားကို နားထောင်ပါလား” လို့ ပြောကြတယ် » (မဿဲ ၈:၂၃-၂၇)။ ဤအံ့ဖွယ်အမှုကမြေကြီးပရဒိသုတွင်သဘာဝဘေးဒဏ်များကျရောက်စေမည့်မုန်တိုင်းများနှင့်ရေကြီးမှုများမရှိတော့ကြောင်းပြသသည်။
ယေရှုခရစ်သည်ပင်လယ်၌လမ်းလျှောက်နေ၏။ “လူအုပ်ကို ပြန်လွှတ်လိုက်ပြီးနောက် ယေရှုက ဆုတောင်းဖို့ တောင်ပေါ်ကို တစ်ယောက်တည်း တက်သွားတယ်။ ညနက်လာချိန်အထိ တစ်ယောက်တည်း ရှိနေတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာ လှေက ကမ်းနဲ့ အတော်ဝေးဝေးကို ရောက်နေပြီ။ လှိုင်းလေထန်တဲ့အတွက် တပည့်တွေက လှေကို မနည်းထိန်းနေရတယ်။ မိုးသောက်ယံ ရောက်တော့ ယေရှုက ရေပေါ် လမ်းလျှောက်ပြီး သူတို့ဆီ လာတယ်။ ရေပေါ် လမ်းလျှောက်လာတာကို မြင်တဲ့အခါ တပည့်တွေက ကြောက်ကြောက်နဲ့ “ဟိုမှာ၊ ဟိုမှာ ဘာကြီးပါလိမ့်” ဆိုပြီး အလန့်တကြား အော်ကြတယ်။ ချက်ချင်းပဲ ယေရှုက “မကြောက်ပါနဲ့။ ကျွန်တော်ပါ” လို့ ပြောတဲ့အခါ၊ ပေတရုက “သခင်၊ တကယ်ပဲ သခင် ဟုတ်တယ်ဆိုရင် ကျွန်တော်လည်း ရေပေါ် လမ်းလျှောက်ပြီး သခင့်ဆီ လာဖို့ အမိန့်ရှိပါ” လို့ ပြန်ပြောတယ်။ ယေရှုက “လာခဲ့လေ” ဆိုတော့ ပေတရုက လှေပေါ်ကနေ ဆင်းပြီး ရေပေါ် လမ်းလျှောက်လာတယ်။ ဒါပေမဲ့ မုန်တိုင်းထန်နေတာကို မြင်တော့ ကြောက်စိတ်ဝင်ပြီး နစ်တော့မလို ဖြစ်သွားတယ်။ “သခင်၊ ကယ်ပါဦး” လို့ အော်တဲ့အခါ၊ ယေရှုက ချက်ချင်း လက်ကို ဆန့်၊ သူ့ကို လှမ်းဆွဲလိုက်ပြီး “ယုံကြည်ခြင်းနည်းတဲ့သူ၊ ဘာလို့ သံသယဝင်တာလဲ” လို့ ပြောတယ်။ သူတို့ လှေပေါ်ရောက်တဲ့အခါ မုန်တိုင်းငြိမ်သွားတယ်။ လှေထဲမှာ ရှိတဲ့ တပည့်တွေက ဦးညွှတ်ပြီး “သခင်ဟာ တကယ်ပဲ ဘုရားသခင်ရဲ့ သားပါ” လို့ ပြောကြတယ်” (မဿဲ ၁၄:၂၃-၃၃)။
အံ့ဖွယ်ငါးဖမး။ « တစ်နေ့တော့ ယေရှုက ဂင်နေသရက်အိုင် နားမှာ ရပ်ပြီး ဘုရားသခင်ရဲ့ တရားစကားကို သွန်သင်နေတဲ့အခါ လူတွေ နားထောင်ဖို့ ကြိတ်ကြိတ်တိုး လာတယ်။ အဲဒီအခါ ကမ်းကပ်ထားတဲ့ လှေနှစ်စင်းကို ယေရှုမြင်တယ်။ တံငါသည်တွေကတော့ လှေပေါ်ကဆင်းပြီး ပိုက်ကွန်တွေကို ဆေးကြောနေတယ်။ ယေရှုက ရှိမုန်ရဲ့လှေပေါ် တက်ပြီး ကမ်းကနေ နည်းနည်း ခွာခိုင်းတယ်။ ပြီးတော့ ထိုင်ပြီး ကမ်းပေါ်ကလူတွေကို သွန်သင်ပေးတယ်။ သွန်သင်ပြီးသွားတဲ့အခါ ယေရှုက “ရေနက်တဲ့ဘက်ကို လှော်သွားပြီး ပိုက်ကွန်ချပါ” လို့ပြောတော့၊ ၅ ရှိမုန်က “ဆရာ၊ ကျွန်တော်တို့ တစ်ညလုံး ကြိုးစားတာ ငါးတစ်ကောင်မှ မရဘူး။ ဒါပေမဲ့ ဆရာခိုင်းတဲ့အတိုင်း ပိုက်ကွန်ချပါ့မယ်” လို့ပြောတယ်။ အဲဒီနောက် ပိုက်ကွန်ချလိုက်တဲ့အခါ ငါးတွေ အများကြီးဖမ်းမိတယ်။ ပိုက်ကွန်တွေ ပေါက်ပြဲလုမတတ်ပဲ။ ဒါနဲ့ တခြားလှေပေါ်က တံငါသည်ရောင်းရင်းတွေကို အချက်ပြပြီး ခေါ်လိုက်တယ်။ သူတို့ ဝိုင်းကူတဲ့အခါ လှေနှစ်စင်းလုံး နစ်လုမတတ် ငါးတွေ အပြည့်ရတယ်။ ဒါကိုမြင်တဲ့အခါ ရှိမုန်ပေတရုက ယေရှုရှေ့မှာ ဒူးထောက်ပြီး “သခင်၊ ကျွန်တော်ဟာ အပြစ်များတဲ့သူပါ။ ကျွန်တော့်ဆီက ထွက်သွားပေးပါ” လို့ပြောတယ်။ ငါးတွေအများကြီး ဖမ်းမိတဲ့အတွက် သူရော အတူပါလာတဲ့သူတွေပါ သိပ်အံ့သြသွားလို့ပဲ။ သူ့အပေါင်းအဖော်တွေဖြစ်တဲ့ ဇေဗေဒဲရဲ့သား ယာကုပ်နဲ့ ယောဟန်လည်း အံ့သြနေတယ်။ ယေရှုက “မစိုးရိမ်နဲ့တော့။ အခုချိန်ကစပြီး ခင်ဗျားဟာ လူကိုဖမ်းတဲ့ တံငါသည် ဖြစ်လိမ့်မယ်” ဆိုပြီး ရှိမုန်ကို ပြောတယ်။ သူတို့လည်း လှေတွေကို ကမ်းကပ်ပြီးတဲ့နောက် အရာရာကိုစွန့်လွှတ်ပြီး ယေရှုနောက်ကို လိုက်ကြတယ် » (လုကာ ၅:၁-၁၁)။
ယေရှုခရစ်သည်မုန့်ကိုများပြားစေသည်။ « အဲဒီနောက် ယေရှုက တိဗေရိအိုင်လို့ခေါ်တဲ့ ဂါလိလဲအိုင်ရဲ့ တစ်ဖက်ကမ်းကို ကူးသွားတယ်။ လူနာတွေကို ကုပေးတာ၊ အံ့ဖွယ်အမှုတွေ လုပ်တာကို မြင်ရတဲ့အတွက် လူတွေ အုပ်လိုက်ကြီး တကောက်ကောက် လိုက်ကြတယ်။ ဒါကြောင့် ယေရှုက တပည့်တွေနဲ့အတူ တောင်ပေါ်ကို တက်သွားပြီး ထိုင်နေလိုက်တယ်။ ဂျူးတွေရဲ့ ပသခါပွဲ ရောက်တော့မယ်။ ယေရှုက လူတွေ အုပ်လိုက်ကြီး လာနေတာကို လှမ်းမြင်တဲ့အခါ ဖိလိပ္ပုကို “ဒီလူတွေကိုကျွေးဖို့ စားစရာ ဘယ်မှာသွားဝယ်ရမလဲ” ဆိုပြီးမေးတယ်။ ဖိလိပ္ပုကို စမ်းသပ်ချင်လို့သာ မေးလိုက်တာ။ တကယ်တော့ ဘာလုပ်ရမယ်ဆိုတာ ယေရှု သိပြီးသားပဲ။ ဖိလိပ္ပုက “ဒေနာရိ နှစ်ရာဖိုး ဝယ်ပြီး တစ်ယောက် နည်းနည်းစီပေးရင်တောင် လောက်မယ်မထင်ဘူး” လို့ပြန်ဖြေတယ်။ ရှိမုန်ပေတရုရဲ့ညီ၊ အန္ဒြေလို့ခေါ်တဲ့ တပည့်တစ်ယောက်က၊ “ဒီကောင်လေးဆီမှာ မုယောမုန့်ငါးလုံးနဲ့ ငါးကလေးနှစ်ကောင် ရှိပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ လူတွေ ဒီလောက်များတာ ဘယ်လိုလုပ် လောက်မှာလဲ” ဆိုပြီးပြောတယ်။ ယေရှုက “လူတွေကို ထိုင်ခိုင်းလိုက်ပါ” လို့ပြောတော့ အဲဒီမှာရှိတဲ့ မြက်ခင်းပြင်ကြီးပေါ် လူတွေထိုင်ကြတဲ့အခါ ယောက်ျား ၅,၀၀၀ လောက် ရှိနေတယ်။ ယေရှုက မုန့်ကိုယူ၊ ကျေးဇူးတင် ချီးမွမ်းပြီးနောက် လူတွေကို ဝေပေးတယ်။ ငါးကိုလည်း ဝေပေးလိုက်တော့ လူတွေ အဝစားရတယ်။ လူတွေအဝစားပြီးနောက် ယေရှုက “အလေအလွင့် မဖြစ်အောင် စားကြွင်းစားကျန်တွေကို ကောက်သိမ်းကြ” လို့တပည့်တွေကို ပြောတယ်။ ဒါနဲ့ မုယောမုန့်ငါးလုံးကို စားတဲ့လူတွေရဲ့ စားကြွင်းစားကျန်တွေကို သူတို့လိုက်ကောက်တဲ့အခါ ၁၂ တောင်းအပြည့် ရတယ်။ ယေရှုလုပ်တဲ့ အံ့ဖွယ်အမှုကို မြင်တဲ့အခါ လူတွေက “သူဟာ လူ့လောကမှာ ပေါ်ထွန်းလာမယ့် ပရောဖက်ပဲ ဖြစ်ရမယ်” ဆိုပြီးပြောကြတယ်။ သူတို့ရောက်လာပြီး အတင်းအကျပ် ဘုရင်လုပ်ခိုင်းတော့မယ်ဆိုတာ သိနေတဲ့အတွက် ယေရှုက တောင်ပေါ်ကို တစ်ကိုယ်တည်း ရှောင်ထွက်သွားပြန်တယ် » (ယောဟန် ၆:၁-၁၅)။ မြေတပြင်လုံး၌ကြွယ်ဝသောအစာရှိလိမ့်မည် (ဆာလံ ၇၂:၁၆၊ ဟေရှာယ ၃၀:၂၃)။
ယေရှုခရစ်သည်မုဆိုးမ၏သားကိုထမြောက်စေခဲ့သည်: “သိပ်မကြာခင်မှာ ယေရှုက နာအိနလို့ခေါ်တဲ့ မြို့တစ်မြို့ကိုထွက်သွားတယ်။ တပည့်တွေရော လူတွေပါ အုပ်လိုက်ကြီး လိုက်ပါလာတယ်။ မြို့တံခါးနားကို ရောက်တဲ့အခါ မုဆိုးမရဲ့ တစ်ဦးတည်းသောသားကို သင်္ဂြိုဟ်ဖို့ ထမ်းလာတဲ့လူတွေနဲ့ ဆုံတယ်။ မုဆိုးမနဲ့အတူ မြို့သူမြို့သားတွေ လိုက်ပါလာတယ်။ ယေရှုက မုဆိုးမကိုမြင်တဲ့အခါ သနားစိတ်ယိုဖိတ်လာပြီး “မငိုပါနဲ့တော့” လို့ပြောတယ်။ အဲဒီနောက် ရှေ့တိုးသွားပြီး အလောင်းစင်ကို ကိုင်တဲ့အခါ အလောင်းစင်ထမ်းသူတွေ ရပ်လိုက်တယ်။ ယေရှုက “လူလေး၊ ကျွန်တော်ပြောမယ်။ ထပါ” လို့ ပြောတဲ့အခါ၊ ၁၅ သေတဲ့လူက ထိုင်ပြီးစကားပြောတော့တယ်။ ဒါနဲ့ ယေရှုက သူ့ကို မိခင်ဆီ အပ်လိုက်တယ်။ လူအားလုံး ကြောက်သွားပြီး “ငါတို့ဆီမှာ ကြီးမြတ်တဲ့ပရောဖက် ပေါ်ထွန်းပြီ၊” “ဘုရားသခင်က သူ့လူမျိုးကို သတိရပြီ” ဆိုပြီး ဘုရားသခင်ကို ဂုဏ်တင်ချီးမွမ်းကြတယ်။ အဲဒီသတင်းဟာ ယုဒပြည်တစ်ဝန်းလုံးနဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်အရပ်ရပ်ကို ပျံ့နှံ့သွားတယ် » (လုကာ ၇:၁၁-၁၇)။
ယေရှုခရစ်သည်ယာ ရု၏သမီးကိုရှင်ပြန်ထမြောက်စေခဲ့သည်: “အဲဒီလိုပြောနေတုန်းမှာပဲ ယာအိရုရဲ့အိမ်က လူတစ်ယောက် ရောက်လာပြီး သူ့ကို “သမီးလေး ဆုံးသွားပါပြီ။ ဆရာ့ကို ဒုက္ခမပေးပါနဲ့တော့” လို့ပြောတယ်။ ဒါကိုကြားတော့ ယေရှုက “ဘာမှမစိုးရိမ်ပါနဲ့။ ယုံကြည်ခြင်းသာရှိပါ။ သမီးလေး အသက်ရှင်လာလိမ့်မယ်” လို့ သူ့ကို ပြောတယ်။ အိမ်ကိုရောက်တဲ့အခါ ယေရှုက သမီးလေးရဲ့ မိဘနှစ်ပါးနဲ့ ပေတရု၊ ယောဟန်၊ ယာကုပ်တို့ကလွဲလို့ ဘယ်သူ့ကိုမှ အထဲပေးမဝင်ဘူး။ လူတွေက သမီးလေး ဆုံးသွားလို့ ရင်ဘတ်ထုပြီး ငိုနေကြတယ်။ ယေရှုက “မငိုကြနဲ့တော့။ ဒီမိန်းကလေး သေတာမှ မဟုတ်ပဲ။ အိပ်ပျော်နေတာ” လို့ပြောတော့၊ လူတွေ လှောင်ရယ်ကြတယ်။ မိန်းကလေး သေဆုံးသွားမှန်း သူတို့သိထားကြလို့ပဲ။ ယေရှုက သူ့လက်ကိုကိုင်ပြီး “သမီးလေး၊ ထပါ” လို့ပြောတော့၊ မိန်းကလေးအသက် ပြန်ရှင်လာပြီး ချက်ချင်းပဲထလာတယ်။ အဲဒီနောက် မိန်းကလေးကို စားစရာတစ်ခုခု ကျွေးလိုက်ပါလို့ ပြောတယ်။ မိဘတွေက ဝမ်းသာလုံးဆို့သွားကြတယ်။ ယေရှုက ဒီအကြောင်း ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောဖို့ မှာတယ် » (လုကာ ၈:၄၉-၅၆)။
ယေရှုခရစ်သည်လွန်ခဲ့သော ၄ ရက်ကသေဆုံးသွားသောသူ၏မိတ်ဆွေလာဇရုကိုရှင်ပြန်ထမြောက်စေခဲ့သည်: “ယေရှုက ရွာထဲ မဝင်လာသေးဘူး။ မာသနဲ့ဆုံတဲ့ နေရာမှာပဲ ရှိနေသေးတယ်။ အိမ်ထဲမှာ နှစ်သိမ့်ပေးနေတဲ့ ဂျူးတွေက မာရိ ကောက်ကာငင်ကာ ထွက်သွားတာကို မြင်တော့ သင်္ချိုင်းဂူမှာ သွားငိုတော့မယ် အထင်နဲ့ နောက်ကနေ လိုက်လာကြတယ်။ မာရိက ယေရှုရှိနေတဲ့နေရာကို ရောက်လာတယ်။ ယေရှုကိုမြင်တာနဲ့ ခြေရင်းမှာ ပျပ်ဝပ်ပြီး “သခင်၊ သခင်သာ ဒီမှာရှိခဲ့ရင် ကျွန်မရဲ့မောင် သေမှာမဟုတ်ဘူး” လို့ပြောတယ်။ ယေရှုက မာရိရော လိုက်လာတဲ့ ဂျူးတွေပါ ငိုနေတာကို မြင်တဲ့အခါ ဝမ်းနည်းပြီး စိတ်ထိခိုက်သွားတယ်။ “အလောင်းကို ဘယ်မှာထားသလဲ” လို့မေးတော့ “သခင်၊ လာကြည့်လို့ရပါတယ်” လို့ဖြေတယ်။ ယေရှု မျက်ရည်ကျတော့၊ ဂျူးတွေက “ကြည့်ပါဦး။ လာဇရုကို သူ တော်တော် သံယောဇဉ်ကြီးတာပဲ” လို့ပြောကြတယ်။ တချို့ကျတော့လည်း “မျက်မမြင်ကို ပြန်မြင်အောင်လုပ်ပေးတဲ့ ဒီလူက လာဇရုမသေအောင်ရော မလုပ်နိုင်ဘူးလား” လို့ပြောကြတယ်။
စိတ်ထိခိုက်နေတဲ့ ယေရှုက သင်္ချိုင်းဂူကို ရောက်လာတယ်။ ဂူဝကို ကျောက်တုံးနဲ့ ပိတ်ထားတယ်။ ယေရှုက “ကျောက်တုံးကို ဖယ်လိုက်ပါ” လို့ပြောတဲ့အခါ ကွယ်လွန်သူရဲ့အစ်မ မာသက “သခင်၊ လေးရက်တောင် ရှိပြီဆိုတော့ အခု နံနေလောက်ပြီ” လို့ပြောတယ်။ ယေရှုက “ယုံတယ်ဆိုရင် ဘုရားသခင့်ဘုန်းတော်ကို မြင်ရလိမ့်မယ်လို့ ကျွန်တော်ပြောခဲ့တယ် မဟုတ်လား” ဆိုပြီး ပြောတယ်။ အဲဒီအခါ ကျောက်တုံးကို လှိမ့်ဖယ်လိုက်ကြတယ်။ ယေရှုက ကောင်းကင်ကို မော့ကြည့်ပြီး “အဖ၊ကျွန်တော်ပြောတာကို နားထောင်ပေးတဲ့အတွက် ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။ ကျွန်တော်ပြောတာကို အဖ အမြဲနားထောင်ပေးမှန်း သိပါတယ်။ ဒီတစ်ကြိမ်တော့ ကျွန်တော့်ကို အဖ စေလွှတ်လိုက်မှန်း ဒီမှာ ရပ်နေတဲ့လူတွေ ယုံကြည်လာစေဖို့ သူတို့အကျိုးအတွက် ပြောရတာပါ” လို့ပြောပြီးနောက်၊ “လာဇရု၊ ထွက်လာခဲ့” ဆိုပြီး အကျယ်ကြီး အော်ခေါ်လိုက်တယ်။ အဲဒီအခါ ကွယ်လွန်သူဟာ ခြေလက်တွေရော မျက်နှာမှာပါ အဝတ်တွေ ပတ်စည်းလျက်သား ထွက်လာတယ်။ ယေရှုက “သူသွားလို့ရအောင် အဝတ်တွေ ဖြေပေးလိုက်ပါ” လို့ပြောတယ် » (ယောဟန် ၁၁:၃၀-၄၄)။
(ခရစ်တော်၏ရှင်ပြန်ထမြောက်ခြင်းအပြီးမကြာမီ) နောက်ဆုံးအံ့ဖွယ်ငါးဖမး။ « မိုးလင်းခါနီးတော့ ကမ်းစပ်မှာ ယေရှု ရပ်နေတယ်။ ဒါပေမဲ့ ယေရှုမှန်း တပည့်တွေ မသိကြဘူး။ ယေရှုက “ချစ်သားတို့၊ စားစရာတစ်ခုခု ရှိသလား” ဆိုပြီး မေးတဲ့အခါ “မရှိဘူး” လို့ဖြေကြတယ်။ ဒါနဲ့ “လှေရဲ့ညာဘက်မှာ ပိုက်ကွန်ချလိုက်ပါ။ ငါးတွေရလိမ့်မယ်” လို့ ယေရှုပြောတဲ့အတွက် ပိုက်ကွန်ချလိုက်တဲ့အခါ ပိုက်ကိုတောင် မဆွဲတင်နိုင်လောက်အောင် ငါးတွေအများကြီး ဖမ်းမိတယ်။+ ၇ အဲဒီအခါ ယေရှုချစ်တဲ့တပည့်က “ဒါ သခင်ပဲ” လို့ပေတရုကို ပြောတယ်။ ဒါကိုလည်း ကြားရော ရှိမုန်ပေတရုက အပေါ်အင်္ကျီကို ကောက်ဝတ်ပြီး ရေထဲ ခုန်ဆင်းသွားတယ်။ ကျန်တဲ့တပည့်တွေဟာ ကမ်းစပ်နဲ့သိပ်မဝေးဘဲ၃၀၀ လောက်မှာ ရှိနေတဲ့အတွက် ငါးတွေအပြည့်ပါတဲ့ ပိုက်ကွန်ကို ဆွဲရင်း လှေနဲ့ ကမ်းကပ်လာတယ် » (ယော ၂၁:၄-၈)။
ယေရှုခရစ်သည်အခြားနိမိတ်လက္ခဏာများစွာကိုပြုလုပ်ခဲ့သည်။သူတို့သည်ကျွန်ုပ်တို့၏ယုံကြည်ခြင်းကိုခိုင်ခံ့စေပြီးကျွန်ုပ်တို့ကိုအားပေးပြီးမြေကြီးပေါ်ရှိကောင်းချီးများစွာကိုမြင်တွေ့နိုင်သည်။တမန်တော်ယောဟန်၏ရေးသားထားသောစကားများကယေရှုခရစ်ပြုခဲ့သောအံ့ဖွယ်အမှုများသည်မြေကြီးပေါ်ဖြစ်ပျက်မည့်အရာများ၏အာမခံချက်ဖြစ်သည်: « ယေရှုလုပ်ခဲ့တာတွေ အများကြီး ရှိသေးတယ်။ အဲဒါတွေအားလုံးကို အသေးစိတ်ရေးနေရင် ကျမ်းလိပ်တွေများလွန်းလို့ ကမ္ဘာကြီးတောင် ဆံ့မယ်မထင်ဘူး » (ယော ၂၁:၂၅)။
***
အခြားကျမ်းစာလေ့လာမှုဆောင်းပါးများ-
နှုတ်ကပတ်တော်သည် အကျွန်ုပ်ခြေကို မီးခွက်ဖြစ်၍ အကျွန်ုပ်သွားရာလမ်းကို လင်းစေပါ၏ (ဆာလံ ၁၁၉:၁၀၅)
ယေရှုခရစ်အသေခံခြင်းကိုအောက်မေ့သည်
ဆင်းရဲဒုက္ခနှင့် မကောင်းမှုကို ဘုရားသခင် အဘယ်ကြောင့် ခွင့်ပြုသနည်း။
သမ္မာကျမ်းစာကိုအခြေခံသင်ကြားခြင်း
ကြီးစွာသောဒုက္ခမတိုင်မီ ဘာလုပ်ရမည်နည်း။
Other Asiatic Languages:
Khmer (Cambodian): ប្រធានបទសិក្សាព្រះគម្ពីរចំនួនប្រាំមួយ
Laotian: ຫົກຫົວຂໍ້ການສຶກສາຄໍາພີ
Thai: หัวข้อการศึกษาพระคัมภีร์ 6 หัวข้อ
Vietnamese: Sáu Chủ Đề Nghiên Cứu Kinh Thánh
Tagalog (Filipino): Anim na Paksa sa Pag-aaral ng Bibliya
Indonesian: Enam Topik Studi Alkitab
Javanese: Enem Topik Sinau Alkitab
Malaysian: Enam Topik Pembelajaran Bible
ဘာသာစကား ခုနစ်ဆယ်ကျော်ရှိ အကျဉ်းချုပ်ဇယားတစ်ခုစီတွင် အဓိကကျမ်းစာဆောင်းပါးခြောက်ခုပါရှိသည်…
Table of contents of the http://yomelyah.fr/ website
သမ္မာကျမ်းစာကို နေ့တိုင်းဖတ်ပါ။ ဤအကြောင်းအရာတွင် အင်္ဂလိပ်၊ ပြင်သစ်၊ စပိန်၊ နှင့် ပေါ်တူဂီဘာသာစကားဖြင့် အထောက်အကူဖြစ်စေသော ကျမ်းစာဆောင်းပါးများပါဝင်သည် (« Google ဘာသာပြန်ဆိုခြင်း » ကိုအသုံးပြု၍ အကြောင်းအရာကိုနားလည်ရန် ဘာသာစကားတစ်ခုနှင့် သင်နှစ်သက်ရာဘာသာစကားကို ရွေးချယ်ပါ)…
***